سنگ اندازی های اسرائیل برای طرح صلح اعراب

مدتی است كه رسانه‌های جهانی بر سر موضوع عقب‌نشینی اسرائیل از موضع‌گیری سابقش نسبت به طرح صلح اعراب با اسرائیل متمركز شده‌اند و به‌گونه‌ای این موضوع را به افكار عمومی جهان منتقل می‌سازند كه منطقه در مسیر جدیدی از افق‌ها‌ی روشن برای حل بحران اعراب و اسرائیل و در راس آن قضیه فلسطین قرار گرفته است. برخی از رخدادهای اخیر منطقه به نوعی این اخبار صادره را تایید می‌كند اما آیا بهتر نیست كه قبل از ارائه هر نتیجه قطعی درباره یك موضوع، وقایع قبلی و بعدی آن را ارزیابی كرد و با بینش دقیق‌تری واقعیت‌های موجود را سنجید؟
پنج سال است كه از عمر صدور طرح صلح اعراب در نشست بیروت سال ۲۰۰۲ می‌گذرد و در طول این پنج سال اسرائیل به صورت قاطعانه‌ای حل هر یك از بحران‌های خود با اعراب را بر اساس این طرح رد كرده است. ناگهان این موضع‌گیری تل‌آویو تغییر می‌كند و دولت فعلی اسرائیل برخلاف اصول و قواعد دولت سابق یعنی آریل شارون ضمن تمجید از طرح صلح اعراب این طرح را طرح مثبت و قابل ملاحظه‌ای خوانده و آمادگی خود را برای همكاری با كشورهای عربی بر اساس این طرح اعلام می‌كند. هیچ شك و تردیدی نیست كه این اقدام دولت اولمرت را باید زیركانه‌تر از اعراب خواند.
درست در زمانی كه جامعه جهانی از سیاست یك بام و دو هوای اسرائیل و آمریكا در قبال بحران اعراب و فلسطین به ستوه آمده و برای حل این بحران درصدد اتخاذ اقداماتی برآمده و نیز درست در زمانی كه سیاست‌های تل‌آویو برای ادامه درگیری‌های داخلی فلسطین و تبدیل آن به جنگ‌های داخلی با شكست مواجه شده و فلسطینی‌ها بر سر تشكیل دولت متحد ملی به توافق رسیدند و جهان از این توافق استقبال گسترده‌ای كرد، اسرائیل سیاست جدید‌ی را اتخاذ می‌كند؛ سیاستی كه توانست به عنوان راه‌حل مناسب جهت كاهش فشارهای بین‌المللی بر تل‌آویو از سوی بسیاری از تحلیلگران تلقی شود.
اسرائیل كه به خوبی نقطه ضعف و حساسیت كشورهای عربی را می‌دانست به رغم آنكه خود اولین پیشنهاد كننده برگزاری این نشست بود، برگزاری آن را به پیش شرط‌های مشخص یعنی عدم بازگشت آوارگان فلسطینی و عدم مطرح شدن موضوع بیت‌المقدس منوط دانست، امری كه با اعتراض شدید اتحادیه عرب و متهم ساختن اسرائیل به سنگ‌اندازی بر سر راه ازسرگیری این گفت‌وگوها از سوی این اتحادیه منجر شد.
دیدیم كه تا به اینجا سیاست متناقض و یك بام و دو هوای اسرائیل در كل این جریان از آغاز تاكنون كاملا مشخص بود. بر خلاف آنچه كه رسانه‌های خبری جهان كه متاثر از فعالیت‌های سازمان‌های یهودی صهیونیستی منتشر می‌سازند، اسرائیل هرگز درصدد ازسرگیری گفت‌وگوهای صلح با اعراب و حل و فصل كردن قضیه فلسطین نیست و سیاست دولت سابق آریل شارون یعنی سیاست اداره امور به صورت یك جانبه و بدون مشاركت فلسطینی‌ها همچنان به شیوه‌ای دیگر در اسرائیل ادامه دارد. دوره فعلی در اسرائیل تنها تفاوت كوچكی با دوره سابق شارون دارد و آن این است كه محور اولمرت - لیونی جایگزین اداره و رهبری سیاست یكجانبه‌گرایانه دولت سابق شارون شده است و این محور می‌خواهد با پیش گرفتن سیاست جدیدی قضیه فلسطین را بیش از پیش كمرنگ‌ نشان دهد و در حاشیه قرار دهد. محور جدید اسرائیل درصدد آن است كه با عادی‌سازی روابط خود با اعراب در واقع به دادن نوعی باج سیاسی به این كشور‌ها مبادرت كند و حق‌السكوت این باج اتخاذ سیاست سكوت و بی‌تفاوتی از سوی اعراب در قبال قضیه فلسطین خواهد بود.
آری، اگر اسرائیل امروز به فكر تایید، تاكید و استقبال از طرح صلح اعراب است برای آن نیست كه قضیه بحق فلسطینی‌ها را به سرانجامی برساند ولو آنكه قسمتی از حقوق به تاراج رفته فلسطینی‌ها را به آنها برگرداند. هدف اصلی اسرائیل از این تغییر و تحول در سیاست‌های خود آن است كه با حل بخشی از بحران‌های خود با اعراب سران كشورهای عربی را دلسرد‌تر و بی‌تفاوت تر از گذشته نسبت به قضیه فلسطین كند و هدف نهایی خود یعنی مصادره تمامی حقوق فلسطینی‌ها به سود منافع اسرائیلی‌ها را محقق سازد.

منبع: اسلام‌نت

منبع : روزنامه تهران امروز