در شرح حال بايد به تجربهٔ قبلى بيمار در مورد بيهوشى اشاره شده، اطلاعات روشنى با توجه به هرگونه واکنش الرژيک، دير به‌هوش آمدن، فلج طول‌کشيده در اثر داروهاى بلوک‌کننده عصبي- عضلاني، و يرقان ذکر گردند. به وجود هر بيمارى همراه و شدت آن (مانند هپاتيت)، اختلالات انعقادي، اختلالات اندوکرين (مانند ديابت قندي)، يا اختلال قلبى - عروقى نيز بايد اشاره شود.
در معاينه فيزيکى بايد به سيستم قلبى عروقي، ريه‌ها، و مجارى تنفسى فوقانى توجه خاص شود بايد تعداد ضربان قلب و ميزان فشار شريانى در حالت‌هاى خوابيده و ايستاده تعيين شده، سمع براى تشخيص سوفل‌هاى قلبي، بروى شريان کاروئيد، يا تنفس غيرطبيعى انجام گيرد. مجارى تنفسي، سر و گردن بايد از نظر عواملى که قادر هستند لوله‌گذارى تراشه را دشوار نمايند، مانند گردن کوتاه يا چاق و حرکت تمپورومانديبولار محدود، معاينه شوند. معاينه وريدهاى محيطي، از جمله وريد ژوگولار خارجى نيز بايد صورت گيرد.
ارزيابى داروهاى مصرفى
داروهائى که همزمان مصرف مى‌شوند بايد مورد توجه قرار گيرند، زيرا بسيارى از داروها قادر به تداخل با داورهاى بيهوشى مى‌باشند. مثلاً مسموميت حاد با کوکائين مى‌تواند نياز به داروهاى بيهوشى را افزايش دهد؛ استفادهٔ طولانى‌مدت از داروهاى ضد فشار خون باعث کاهش دوز داروهاى بيهوشى مورد نياز مى‌گردد؛ اتانول مى‌تواند اين نيازها را افزايش (با مصرف طولانى‌مدت) يا کاهش (در هنگام مسموميت حاد) دهد. ضد آريتمى‌ها، بى‌حس‌کننده‌هاى موضعى و به‌خصوص آنتى‌بيوتيک‌ها مى‌توانند بلوک نوروواسکولار در اثر داروهاى بلوک‌کنندهٔ عصبى - عضلانى را تشديد نمايند. ضد افسردگى‌هاى سه حلقه‌اي، باعث افزايش پاسخ شبه سمپاتيکى بسيارى از داروهاى وازودپرسور مى‌شوند، ولى داروهاى ضد فشار خون و ضدآريتمى فعاليت محيطى سمپاتيک را کاهش داده، آثار آرام‌بخش داروهاى بيهوشى را تشديد مى‌کنند. در حال حاضر، تا عصر قبل از جراحي، مصرف داروهاى ضدفشار خون ادامه يافته، نياز کمتر به داروهاى بيهوشي، از جمله مهارکننده‌هاى آنزيم مونوآمين اکسيداز مدنظر قرار مى‌گيرد. باربيتورات‌ها مى‌توانند متابوليسم داروهاى بيهوشى را افزايش داده، احتمال بروز يک واکنش توکسيک را بيشتر نمايند. اکوتيوفات مى‌تواند پاسخ طولانى‌ترى در برابر داروهاى بلوک‌کننده عصبى - عضلانى ايجاد نمايد. واضح است که بى‌خطر بودن ادامه مصرف داروها، به آگاهى از تداخل بالقوهٔ داروها بستگى دارد.
تست‌هاى آزمايشگاهى
شرح حال و معاينهٔ بالينى براى تعيين لزوم ايجاد تست‌هاى آزمايشگاهى ارزشمندترين عوامل مى‌باشند (مثلاً در صورت وجود سابقهٔ طولانى مصرف سيگار، بايد معاينه کامل دستگاه تنفسى با استفاده از تست عمکرد ريوى صورت گيرد). در مردان ۴۰ ساله يا جوان‌تر که سابقه مشکلات ايجاد شده در اثر بيهوشى نداشته، معاينهٔ فيزيکى آنها طبيعى مى‌باشد، معمولاً هيچ تست آزمايشگاهى ضرورت ندارد؛ در زنان با همين شرايط، معمولاً فقط اندازه‌گيرى هموگلوبين لازم است.
