اختلال عملکرد ميوکارد ممکن است سوءتغذيه را به‌خصوص در فازهاى ديررس عارضه‌دار کند. نارسائى قلبى کشنده ممکن است در کاشکسى شديد ايجاد گردد.
ماهيچهٔ قلبى به‌جاى گلوکز، از FFA و BCAA به‌عنوان سوخت مرجح متابوليکى استفاده مى‌کند. در زمان گرسنگى شديد، ضربان قلب آهسته، اندازهٔ آن کوچک و حجم ضربه‌اى و برون‌ده آن کم مى‌شوند. با ادامه يافتن گرسنگى شديد، نارسائى قلبى به‌همراه بزرگى حفرات قلب و ادم آنازارک ايجاد مى‌شود.
کمبود شديد تغذيه‌اى که ممکن است به‌همراه نارسائى مزمن قلبي، به‌خصوص در بيمارى‌هاى دريچه‌اى قلب ايجاد شود، نتيجهٔ بى‌اشتهائى در بيمارى‌هاى مزمن و احتقان پاسيو کبد؛ سوءجذب در اثر احتقان وريدى مخاط رودهٔ باريک، و افزايش پروتئوليز محيطى در اثر ترشحات مزمن نورواندوکرين مى‌باشد.
بيمارى گوارشى
بيمارى گوارشى (مانند بيمارى التهابى روده، فيستول، پانکراتي) معمولاً در اثر انسداد روده، سوءجذب يا بى‌اشتهائي، مشکل تغذيه‌اى ايجاد مى‌کند. در هر کدام از اين شرايط، درمان تغذيه‌اى به نفع بيمار مى‌باشد.
درگيرى مزمن ايلئوم در بيمارى التهابى روده باعث سوءجذب ويتامين‌هاى محلول در آب و چربي، کلسيم و منيزيم، آنيون‌ها (فسفات) و عناصر کمياب مانند مس، روي، کروم و سلنيم مى‌شود. انتروپاتى از دست‌دهندهٔ پروتئين، که با تخريب لنفاتيک‌هاى ديوارهٔ لولهٔ گوارش تشديد مى‌شود، مى‌تواند باعث کمبود بيشتر پروتئين شود. REE تا ۳۰-۲۵% افزايش يافته، از ايجاد هيپومتابوليسم انطباقى در گرسنگى مزمن ممانعت کرده، باعث تعادل منفى کالرى مى‌گردد. درمان با سولفاسالازين مى‌تواند باعث کمبود فولات شود. تجويز گلوکوکورتيکوئيدها ممکن است تجزيهٔ بافت خالص را افزايش داده، در اثر تحريک گلوکونئوژنز باعث عدم تحمل گلوکز شود. بايد مبتلايان به بيمارى التهابى روده که نيازمند جراحى الکتيو مى‌باشند، بررسى شده، قبل از جراحى در افرادى که اخيراً ۱۰% وزن بدن خود را از دست داده‌اند، درمان تغذيه‌اى انجام گيرد.
درمان تغذيه‌اى غيرخوراکى به‌مدت ۶-۴ هفته به‌همراه استراحت روده‌ها، مترونيدازول و سولفاسالازين، در بيمارانى که بدون ايجاد انسداد يا پرفوراسيون، بيمارى التهابى روده آنها به‌طور حاد تشديد شده، درمان انتخابى مى‌باشد. بيمارانى که به درمان مديکال پاسخ نداده يا دچار انسداد يا پرفوراسيون مى‌شوند، نيازمند جراحى و درمان تغذيه‌اى غيرخوراکى بعد از جراحى مى‌باشند.
داروهاى ضداسهال معمولاً نمى‌توانند دفع مايع از طريق فيستول‌هاى روده‌اى - جلدى را کاهش دهند، ولى استات اکترئوتايد، که يک اکتاپپتيد صناعى آنالوگ سوماتوستاتين مى‌باشد، تأثير بيشترى در اين امر دارد. اکترئوتايد تشرح سروتونين، پلى‌پپتيد وازواکتيو روده‌اي، گاسترين، انسولين، گلوکاگون، هورمون رشد، سکرتين، و پلى‌پپتيدهاى پانکراس را مهار کرده، اثرات وسيعى بر عملکرد گوارشى مى‌گذارد. اين ماده زمان ترانزيت روده را طولاني، انتقال آب و الکتروليت در روده را تنظيم، و جريان خون احشائى را کم مى‌کند. تزريق اکترئوتايد با دوز ۳۰۰-۵۰ μg هر ۶ ساعت (وريدى يا زيرجلدي) در درمان فيستول‌هائى که برون‌ده زياد دارند، نسبتاً مفيد مى‌باشد.
بيمارانى که فيستول دارند، نيازمند درمان تغذيه‌اى نيز مى‌باشند. اين درمان براساس سطحى از روده که درگير‌شده، متفاوت است. در فيستول‌هاى روده‌اى - جلدى پروگزيمال (يعنى از معده تا وسط ايلئوم)، بيمار بايد TPN بدون هيچ‌گونه تغذيهٔ دهانى دريافت نمايد. اگر فيستول روده‌اى - جلدى در پائين لولهٔ گوارش باشد (يعنى ديستال ايلئوم يا کولون)، بيمار بايد در ابتدا به‌صورت TPN درمان شود، ولى پس از کنترل‌شدن عفونت، غالباً مى‌توان از يک رژيم غذائى روده‌اى يا حتى رژيم دهانى با باقيماندهٔ کم استفاده کرد.
بيمارى پانکراس
بيماران دچار پانکراتيت حاد که با کمتر از ۳ تا از معيارهاى رانسون مراجعه مى‌کنند، بايد قبل از درنظر گرفتن تغذيهٔ غيرخوراکي، يا جايگزين نمودن مايع، ساکشن نازوگاستريک، و استراحت روده به‌مدت حداقل يک هفته درمان شوند. اکثر اين بيماران قادر به استفاده از رژيم خوراکى بوده، از TPN نفعى نمى‌برند. بيمارانى که بيش از ۳ معيار رانسون را داشته باشند، بايد TPN دريافت نمايند. رژيم‌هاى روده‌اي، شامل فرمول‌هاى المنتال و پلى‌پپتيدى توصيه نمى‌شوند.
ايدز
بيماران مبتلاء به ايدز، دچار سوءتغذيه پروتئين - کالرى و کاهش وزن مى‌شوند. در اين بيماران عوامل بسيارى باعث کمبود الکتروليت‌ها (سديم و پتاسيم)، فلزات کمياب (مس، روي، و سلنيم)، و ويتامين‌ها (E, C, A و پيريدوکسين و فولات) مى‌شوند. در نتيجهٔ اسهال مقاوم، دهيدراسيون ايجاد مى‌گردد.
ممکن است انتروپاتى جذب آب و مواد مغذى را مختل و ايجاد اسهال حجيمى مى‌کند که تهديدکنندهٔ زندگى مى‌باشد. داروهاى ضد اسهال استاندارد قادر به کنترل اسهال در بيمارى AIDS نمى‌باشند، ولى معمولاً در اين شرايط کورتيکواستروئيدها مؤثر هستند.
بيمار مبتلا به AIDS که دچار سوءتغذيه مى‌باشد، روزانه به ۴۰-۳۵ کيلوکالري/ کيلوگرم و ۵/۲-۰/۲ گرم/ کيلوگرم پروتئين نيازمند است.
