پنجشنبه, ۲۹ اردیبهشت, ۱۴۰۱ / 19 May, 2022
مجله ویستا
چون کوه غم تاب آورد جسمی بدین فرسودگی
| |||||||||||||||
همچنین مشاهده کنید
- عاشق یکرنگ را یار وفادار هست
- هست هنوز ماه من چشم و چراغ دیگران
- با جوانی چند در عین وفا میبینمش
- دارد که چون تو پادشهی بندهات شوم
- کسی خود جان نبرد از شیوهی چشم فسون سازت
- بخت آن کو که کشم رخش و سوارش سازم
- ما چون ز دری پای کشیدیم کشیدیم
- مرا با خار غم بگذار و گشت باغ و گلشن کن
- خوش نیست هرزمان زدن از جور یار داد
- تا به آخر نفسم ترک تو در خاطر نیست
- هلاکم ساز گر بر خاطرت باری ز من باشد
- ملول از زهد خویشم ساکن میخانه خواهم شد
- بگذشت دور یوسف و دوران حسن تست
- قیمت اهل وفا یار ندانست دریغ
- مرا زد راه عشق خردسالی
- دوش پر عربدهای بود و نه آنست امروز
- تو زمن پرس قدر روز وصال
- بتان که اهل تعلق به قید شان بندند
- ما چو پیمان با کسی بستیم دیگر نشکنیم
- طایر بستان پرستم لیکنم پر باز نیست
