طبق سرشمارى سال ۱۳۳۵ تهران حدود ۹/۷ درصد، در سال ۱۳۴۵ برابر ۵/۱۰ درصد، در سال ۱۳۵۵ برابر ۴/۱۳ درصد و ۱۳۶۵ برابر ۲/۱۲ درصد و در سال ۱۳۷۵ برابر ۲/۱۱ درصد از جمعيت کل کشور را دارا بوده است.
کاهش درصد جمعيت تهران در سال‌هاى ۱۳۶۵ و ۱۳۷۵ نسبت به جمعيت کل کشور، على‌رغم مهاجرت عظيم روستائيان را مى‌توان ناشى از کاهش ميزان مواليد به‌دليل افزايش ميانگين سن زنان در اولين ازدواج کاهش مرگ و مير کودکان زير يک‌سال، آگاهى عمومى در زمينه مسائل جمعيتى، افزايش تعداد روستاهاى تبديل شده در نقاط شهرى و محدود کردن تهران به مناطق بيست و يک گانه تهران دانست.
براساس نتايج سرشمارى‌‌هاى سال‌هاى ۱۳۷۵ - ۱۳۳۵ جمعيت شهر تهران طى ۴۰ سال ۵/۴ برابر شده است.
درصد رشد سالانهٔ جمعيت تهران طى سال‌هاى ۱۳۴۵ - ۱۳۳۵ برابر ۶ درصد در سال، طى سال‌هاى ۱۳۵۵ - ۱۳۴۵ برابر ۲/۵ درصد در سال، طى سال‌هاى ۱۳۶۵ - ۱۳۵۵ برابر ۹/۲ درصد در سال و طى سال‌هاى ۱۳۷۵ - ۱۳۶۵ به ۱/۱ درصد در سال رسيده است. بنابراين با توجه به افزايش جمعيت در سال‌هاى ۱۳۵۵ لغايت ۱۳۷۵ نسبت به سال‌هاى قبل، درصد رشد سالانهٔ جمعيت کاهش يافته است.
