تداخل‌های داروئی

تداخل‌های داروئی

جدول تداخل‌های دارو با SSRIها را نگاه کنید. SSRIها با بیشتر داروهای دیگر تداخل نمی‌کنند. تجویز همزمان MAOIها، ال - تریپتوفان، لیتیوم یا سایر ضدافسردگی‌ها که بازجذب سروتونین را مهار می‌کنند، می‌تواند باعث سندرم سروتونین شود. فلوئوکستین، سرترالین، و پاروکستین می‌تواند غلظت پلاسمائی ضدافسردگی‌های سه‌حلقه‌ای را به سطوحی که می‌توانند مسمومیت بالاینی ایجاد کنند بالا ببرند. براساس بررسی آنزیم‌های CYP در محیط آزمایشگاه، برخی تداخل‌های فارماکولینتیک توصیف شده‌اند، اما تداخل‌هائی که از نظر بالینی مهم باشند نادر هستند.

به‌علت احتمال ایجاد تشنج، باید در استفاده از لیتیوم در ترکیب با تمام داروهای سروتونرژیک دقت به خرج داد. SSRIها ممکن است طول مدت و شدت توهم‌های ناشی از زولپیدم را افزایش دهند.

جدول تداخل‌های دارو با SSRIها

	SSRI			سایر داروها			اثر			اهمیت بالینی
	فلوئوکستین			دزیپرامین کاربامازپین دیازپام هالوپریدول وارفارین تولبوتامید			مهار متابولیسم مهار متابولیسم مهار متابولیسم مهار متابولیسم بدون تداخل بدون تداخل			محتمل محتمل بدون اهمیت محتمل
	فلووکسامین			آنتی‌پیرین پروپرانولول سه‌حلقه‌ای‌ها وارفارین آنتولول دیگوکسین			مهار متابولیسم مهار متابولیسم مهار متابولیسم مهار متابولیسم بدون تداخل بدون تداخل			بدون اهمیت بعید بعید محتمل
	پاروکستین			فنی‌توئین پروسیکلیدین سایمتیدین آنتی‌پیرین دیگوکسین پروپرانولول ترانیل سیپرومین وارفارین			AUC دوازده‌ درصد افزایش می‌یابد. AUC سی و نه درصد افزایش می‌یابد. AUC پنجاه درصد افزایش می‌یابد. بدون تداخل بدون تداخل بدون تداخل بدون تداخل بدون تداخل			محتمل محتمل محتمل دقت در درمان ترکیبی بدون اهمیت
	سرترالین			آنتی‌پیرین دیازپام تولبوتامید دیگوکسین لیتیوم دزیپرامین آنتولول			افزایش کلیرانس %۱۳ کاهش کلیرانس %۱۶ کاهش کلیرانس بدون تداخل بدون تداخل فارماکوکینتیک بدون تداخل بدون تداخل فارماکوکینتیک			بدون اهمیت بدون اهمیت دقت در درمان ترکیبی
	سیتالوپرام			سایمتیدین متوپرولول			AUC سیتالوپرام را افزایش می‌یابد. ممکن است غلظت خونی دو برابر شود.

- نکته: AUC همان سطح زیر منحنی است.

- فلوئوکستین:

فلوئوکستین را می‌توان همراه با دوزهای پائین داروهای سه‌حلقه‌ای تجویز نمود. چون فلوئوکستین توسط ایزوآنزیم CYP2D6 کبدی متابولیزه می‌شود، در ۷% جمعیت که ایزوفورم تا کارآمدی از این آنزیم را دارند و 'بد متابولیزه‌کننده' نامیده می‌شوند، ممکن است با متابولیسم سایر داروها تداخل کند. فلوئوکستین ممکن است متابولیسم کاربامازپین، عوامل ضدنئوپلاسم‌، دیازپام و فنی‌توئین را کند کند. تداخل‌های داروئی احتمالاً قابل‌توجهی در مورد فلوئوکستین با بنزودیازپین‌ها، آنتی‌پسیکوتیک‌ها و لیتیوم ذکر شده است. فلوئوکستین با وارفارین، تولبوامید یا کلروتیازید تداخل ندارد.

- سرترالین:

سرترالین ممکن است وارفارین را از پروتئین‌های پلاسمائی جدا کند و زمان پروترومبین را افزایش دهد. داده‌های تداخل داروئی سرترالین عموماً نشان‌دهنده تشایبه با تداخل‌های فلوئوکستین هستند، اگرچه سرترالین با همان قدرت با آنزیم CYP2D6 تعامل نمی‌کند.

- پاروکستین:

خطر تداخل‌های داروئی پاروکستین از فلوئوکستین و سرترالین بیشتر است، زیرا که پاروکستین مهارکننده قوی‌تری برای آنزیم CYP2D6 می‌باشد. سایمتیدین می‌تواند غلظت‌های سرترالین و پاروکستین را افزایش دهد و فنوباربیتال و فنی‌توئین می‌توانند غلظت‌های پاروکستین را کاهش دهند. به‌علت احتمال تداخل یا آنزیم CYP2D6، تجویز همزمان پاروکستین با سایر ضدافسردگی‌ها، فنوتیازین‌ها و داروهای ضدآریتمی باید با دقت انجام گیرد. پاروکستین ممکن است اثر ضدانعقادی وارفارین را افزایش دهد. تجویز همزمان پاروکستین و ترامادول ممکن است در افراد مسن سندرم سروتونین به‌وجود آورد.

- سیتالوپرام:

سیتالوپرام مهارکننده قوی هیچ‌کدام از آنزیم‌های CYP نمی‌باشد. تجویز همزمان سایمتیدین غلظت سیتالوپرام را ۴۰% افزایش می‌دهد. سیتالوپرام به شکل قابل‌توجهی بر متابولیسم دیگوکسین، لیتیوم، وارفارین، کاربامازپین، یا ایمی‌پرامین اثر نمی‌گذارد و متابولیسم آن هم به شکل قابل‌توجهی توسط این داروها تغییر نمی‌کند. سیتالوپرام غلظت پلاسمائی متوپرولول را دو برابر افزایش می‌دهد، اما این مسئله معمولاً بر روی فشار خون یا ضربان قلب تأثیری ندارد. داده‌هائی درباره تجویز همزمان سیتالوپرام و مهارکننده‌های قوی CYP3A4 یا CYP2D6 در دست نیست.