صدا در تلویزیون

تصور مى‌شود صدابردارى در تلويزيون کارى ساده است زيرا يک ميکروفن کوچک متصل به يقهٔ گوينده و يک ميز قابل حمل صدا (ميز مخلوط‌کن صدا) تنها عوامل مورد نياز به‌شمار مى‌آيند. در ضمن دستگاه تقويت‌کنندهٔ صدا نيز هست تا صداى بازسازى (پخش) شده، بلندتر شنيده شود. بنابراين وقتى که مى‌‌توان صداى گويندگان يا بازيگران را به‌راحتى شنيد، پس مشکل صدابردارى در چيست؟

بايد اين حقيقت را پذيرفت که صدابردارى فقط در اين عوامل خلاصه نمى‌شود و هميشه نمى‌توان آنچه را که گفته مى‌شود ساده است، به سادگى به‌دست آورد. کيفيت صدا بسيار متغير است و همواره با اصل خود تفاوت دارد. در بسيارى موارد صدا مبهم، نامفهوم و واپيچيده مى‌شود؛ بلندى آن تغيير مى‌کند و غالباً صداهاى مزاحم و صداهاى زمينهٔ انحرافى شنيده مى‌شود. اندازه و ابعاد صدا با تصوير مطابقت ندارد. ممکن است صداها در هم ادغام و غير قابل فهم شوند. در نتيجه آنچه شنيده مى‌شود غيرواقعى و غالباً کسل‌کننده است. از اين‌رو، مى‌توان حدس زد براى دستيابى به نتيجه‌اى که در ذهن يک غيرحرفه‌اى بسيار ساده مى‌نمايد، يک صدابردار حرفه‌اى چه زحماتى متحمل مى‌شود.