حسرت دیوانگی

زندگی شهری آهسته و پیوسته ما را به زیستن در میان خطوط عادت داده‌ است؛ خطوطی که تعداد کمی از آنها وجود بیرونی دارند و تعداد بیشترشان در جان ما هستند. آدمی که باید ساعت شش صبح از خانه بیرون بزند خواسته یا ناخواسته خودش را برده و بنده ساعت خواب می‌کند. از شب‌نشینی و مطالعه و... می‌زند تا صبح زود وارد میدان مبارزه با ترافیک و کار و دوندگی شود.