چاه؛ چونان ژرفی و پهناش، بی شرمیش ناباور

خلق فانتزی در سینما با دستمایه‌ها، زمینه ها و بسترهای متفاوتی حصول می یابد. گاه فیلمساز با قطع کامل ارتباط با واقعیت و تمسک جستن به افسانه کوتوله ها اثری خلق می کند چون «چارلی و کارخانه شکلات سازی» و گاه با جمله «روزی روزگاری کشوری وجود داشت به نام یوگوسلاوی»، فانتزی در بستری تاریخی- سیاسی تحقق می یابد و فیلمی چون «زیرزمین» خلق می شود و این تداخل و قرابت تا حدی است که آن را «رئالیسمِ فانتزی» می نامند. فیلم «مسخره باز» اما خودِ سینما را دست مایه خلق فانتزی ساخته است و از این گذر و گذار خویش را برای مخاطب تعریف می کند، می نمایاند و داستانی «پر از مو» را به رخ می کشد.