ترمهای اول دانشگاه با پدیده فارغ التحصیلان فلان مدرسه مهم تهران آشنا شدیم. بچههایی که در یک فضای محصور فکر میکردند بناست دنیا را تغییر دهند، هیچ فکر و ایدهای جز خودشان را ندیده بودند با آرزوی تشکیل تمدن اسلامی پایشان را به دانشگاه گذاشته بودند! همین رهایی از قید و بند مدرسه کارشان را به جایی رسانده بود که ترم دوم یا درگیر و دار یک رابطه عاشقانه بودند، یا مشغول دود کردن کملهای سفید در حیاط پشتی دانشگاه!