بسیاری از کشورهای درگیر جنگ در یک دهه اخیر با تکیه بر فناوریهای هشدار سریع، اپلیکیشنهای ارتباطی، دادههای ماهوارهای و پلتفرمهای اجتماعی توانستهاند جان هزاران شهروند خود را نجات دهند یا خسارتها را به حداقل برسانند. اما در ایران در حالی که به دنبال حمله اسرائیل نه خبری از آژیر خطر است و نه مشخص است مردم باید به کجا پناه ببرند، اینترنت به عنوان تنها راه ارتباطی آنها برای در جریان قرارگرفتن از جان عزیزانشان و دسترسی به اطلاعات شفاف محدود شده است.