منوچهر نوذری؛ از آغاسی تا گوگوش مدیون آن مرد بودند؛ لبخند حتی به مرگ

در خاطرات هر نسل، یک صدا هست که وقتی می‌خندد، مردم می‌خندند و وقتی غمگین می‌شود چیزی در دل مردم می‌لرزد. در تاریخ هنر ایران، یکی از این صداها، صدای منوچهر نوذری است.