انقلاب اسلامی ایران در سال۱۳۵۷، علاوهبر تحولات سیاسی و اجتماعی، فصل جدیدی را در عرصه علمی کشور گشود. در شرایطی که تحریمهای بینالمللی و محدودیتهای اقتصادی، توسعه را برای بسیاری از کشورها غیرممکن میساخت، ایران با تکیه بر نیروی انسانی متخصص و برنامهریزی بلندمدت، بهویژه در حوزه پزشکی، مسیری خلاف جریانِ وابستگی به خارج را پیمود. امروز، دستاوردهای پزشکی ایران نهتنها مرگومیر نوزادان را کاهش یا امید به زندگی را افزایش داده است، بلکه کشور را به الگویی برای خوداتکایی علمی در منطقه تبدیل کرده است.