مقاومت حداکثری در برابر جنگ ترکیبی آمریکا

پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال۱۳۵۷، مولد گفتمان و روش حکمرانی جدیدی در نظام بین‌الملل بود. خمیرمایه و دال مرکزی این گفتمان را سلطه‌ستیزی و بلکه سلطه‌گریزی تشکیل داده و خرده گفتمان‌های برآمده از این گفتمان خاص نیز همواره درصدد تصدیق این گزاره (عدم تسلیم‌پذیری در برابر دشمن) برآمده‌اند. در مقابل، آمریکا پس از ناتوانی در مواجهه گفتمانی-عملی با جمهوری اسلامی ایران، راهبرد خلق بحران‌های مزمن در تقابل با کشورمان را به چارچوب استراتژیک خود در تقابل با ایران اسلامی تبدیل کرد.