همیشه با مردم بود، اکثرا با جوانان نشست و برخاست داشت و تا میتوانست با کودکان مهربانی میکرد. بهراستی که او یک مُتقی واقعی بود، عبدی که جز معبود چیزی نمیدید و جز برای رضایت ربالاعلی قدم از قدم برنمیداشت. سرمایه اهواز و خوزستان و بلکه ایران بود اما بهرغم ارادت وصفنشدنی خیلِ عظیم عاشقانش، آنطورکه باید و شاید شناختهشده نبود. در باب شخصیت حجتالاسلام شفیعی، بسیار سخن رفته است اما عصاره تمام روایتهایی را که از او یافت میشود میتوان در یک کلمه خلاصه کرد؛ مُتقی! با همسفر زندگی این مجاهد نستوه …