در میانه طوفانهای اقتصادی و امواج خروشان گرانی، آنچه بیش از هرچیز خودنمایی میکند، سکوت نجیبانه مردمی است که همچنان پای انقلاب و نظام ایستادهاند. این سکوت اما نه از رضایت، که از تحمل و وفاداری است. مردم ایران، با وجود تحمل فشارهای معیشتی بیسابقه، ترجیح میدهند به جای فریاد، آستین همت را بالا بزنند و با صبری ستودنی، امید را در دل زنده نگه دارند. اینجا اما پرسشی جدی مطرح است: آیا این وفاداری و سکوت، بهانهای برای سهلانگاری یا انفعال مسئولان نخواهد شد؟ پاسخ روشن است: نجابت مردم نباید پردهایی …