مرز کشور اسلامی، عقیده است

یکم؛ از دوره واگرایی‌های دهه ۷۰ به این سو، جریان روشنفکری سکولار همواره این روایت را از انقلاب ارائه کرده است که در منطق هویتی آن، «امت» بر «ملت» ترجیح دارد، به این معنی که انقلاب، «امت اسلامی» را بر «ایران» ترجیح می‌دهد و نگاهش به بیرون است و ایران را به‌مثابه مقدمه و بستری برای وصول به غایات امتی و فراملی‌اش می‌انگارد. به‌این‌ترتیب، منافع ملی در سایه نگاه ایدئولوژیک انقلاب، رنگ باخته است و بضاعت‍ها و سرمایه‌های ایران، صرف ساختن و پرداختن هندسه امت اسلامی شده است.