آموزشوپرورش، ستون فقرات توسعه هر کشوری است، سیستمی که قرار است نسل آینده را برای ساختن فردایی بهتر آماده کند. با این حال، سیستم آموزشی ایران، به اعتراف بسیاری از کارشناسان و آمارهای رسمی، در یک بحران چندبعدی و عمیق گرفتار آمده است. این بحران تنها به فرسودگی کلاسهای درس و مدارس از پایتخت گرفته تا مدارس عشایری محدود نمیشود، بلکه فرسودگی در محتوا، روش و ساختار را نیز دربر میگیرد.