در کوچهپسکوچههای شهرهای ایران، از تهران پرهیاهو تا روستاهای کوچک، یک نگرانی مشترک قلب خانوادهها را به تپش واداشته: «بچههای ما کجا دارند میروند؟» این سوال، نه فقط در گپهای خانوادگی و دور سفره شام، که در گروههای والدین، صفحات فضای مجازی و حتی گعدههای محلهای بارها تکرار میشود. دانشآموزان، بهویژه نوجوانان، ساعتهای طولانی از روز را در دنیای مجازی و شبکههای اجتماعی غرق شدهاند؛ دنیایی پر از کلیپهای کوتاه، تصاویر پرزرق و برق و سبک زندگیای که اغلب با واقعیتهای جامعه ایران فاصلهای عمیق …