تحولات اخیر سوریه و چرخش صحنه این کشور در زمستان ۱۴۰۳، اگر چه ممکن است در نگاه نخست، چالشی جدی برای هندسه مقاومت بهنظر رسد، اما برای نگاهی راهبردی و آیندهپژوهانه، نه پایان یک دوران که گشایش افقهای نوین و فرصتی بیبدیل برای بازطراحی عمق استراتژیک جمهوری اسلامی ایران است. ما باید این تغییر را نه یک ضربه، بلکه تلنگری برای نوسازی و ارتقای رویکردهایمان ببینیم؛ فرصتی برای مهندسی معکوس نقشه دشمن و تبدیل تهدید به نقطه جهش.