از دیرباز، آب بهعنوان یکی از اصلیترین منابع مناقشه میان کشورهای جهان و منطقه مطرح بوده است. با وجود انعقاد معاهدات دوجانبه و چندجانبه در حوزه آب، ضعف ضمانت اجرایی و عدم پایبندی برخی کشورها به تعهدات بینالمللی، همواره موجب بروز اختلافها شده است. امروز، شکاف میان توافقهای آبی و واقعیتهای میدانی به حدی عمیق است که ضرورت بازنگری در دیپلماسی سنتی آب و حرکت به سمت راهکارهای نوین را بیش از پیش آشکار میسازد.