باشگاه خصوصی متشابه‌الافکارها

مراسم بزرگداشت شهدای اخیر بود. نشسته بود گوشه جلسه، نه آن‌قدر عقب که دیده نشود، نه آن‌قدر جلو که در تیررس نگاه‌ها باشد. نه غریبه بود، نه صمیمی. سکوت کرده بود. کسی هم نمی‌پرسید چرا؟ کسی نمی‌خواست بداند چه فکر می‌کند. کسی اصلا متوجه نشد که آمده. آمده بود که شاید بفهمد انقلاب هنوز جایی برایش دارد یا نه. نیافت. رفت.