ایرنا/ بجنورد-ایرنا- «رویا» روی نیمکتی در پارک نشسته است، چشمانش پر از خاطره و لبانش آرام، با صدایی نرم از زندگی خواهر بزرگترش، بهناز، میگوید: «سالها خانهمان چشمانتظار صدای خنده یک کودک بود، اما هیچ دارو و درمانی جواب نمیداد…» به گزارش ایرنا، دل مادر همیشه نگران آینده بهناز بود و آرزو داشت روزی