سرگشتگی و تنهاییِ انسانها بنمایهی بسیاری از داستانهای مدرن را میسازد. اما در برخی از آنها این تنهایی شکلی دردناکتر و فاجعهآمیزتر دارد. در اینگونه داستانها، آدمها نه تنها در جهانی پهناور و تاریک در بیپناهی و انزوای خویش دست و پا میزنند، بلکه وضعیت جامعهای که در آن زندگی میکنند نیز به درماندگی، اسارت و نهایتاً نابودیشان منجر میشود