صف‌آرایی آشکار در برابر آموزش حضوری

 همشهری: اسفند سال1398 که شیوع کرونا در ایران رسما تأیید شد، معلمان نخستین گروهی بودند که دورکار شدند و تا به امروز هم پیوسته در این شرایط باقی ماندند. البته گروهی از معلمان عشایری و روستایی، معلمان شاغل در هنرستان‌ها و یا مدیران مدارس تا حدی از این اصل مستثنی هستند اما بررسی روند کلی آموزش در کشور، از دورکاری نسبتا فراگیر جامعه معلمان در مقایسه با صاحب مشاغل دیگر و سایر کارکنان دولت حکایت دارد. افزایش افت تحصیلی و ترک تحصیل دانش‌آموزان در سراسر کشور در 2سال تحصیلی گذشته به واسطه تعطیلات طولانی‌مدت و آموزش صرفا مجازی باعث شده که مسئولان وزارت آموزش و پرورش بارها در ستاد ملی مقابله با کرونا خواهان بازگشایی مدارس و برگزاری کلاس‌های درس به شکل حضوری و نیمه‌حضوری شوند. خصوصا اینکه براساس آمارهای رسمی، نزدیک به 50درصد مدارس کشور از نظر تعداد دانش‌آموزان، امکان برگزاری کلاس‌های حضوری با فاصله اجتماعی کافی برای جلوگیری از شیوع کرونا را دارا هستند. ازهمین‌رو بود که معلمان در مرداد امسال جزو نخستین گروه‌های شغلی در برنامه سراسری واکسیناسیون کرونا قرار گرفتند تا آتش کاهش کیفیت آموزشی در کشور بیش از این شعله‌ور نشود، با این حال خیزش مجدد کرونا باز هم بازگشایی مدارس را به تعویق انداخت و سال تحصیلی پیش‌رو برای دومین بار به صورت مجازی آغاز شد. حالا که اوضاع کرونا در ایران بهبود یافته و مرگ‌ومیر زیر 200نفر در روز است و بالای 90درصد معلمان و 70درصد دانش‌آموزان واکسینه شده‌اند و بازگشایی مدارس از نیمه‌آبان قطعی است، زمزمه‌هایی مشترک از معلمان و مدیران خیلی از مدارس کشور به گوش می‌رسد که از بی‌میلی آنها برای بازگشت به آموزش حضوری حکایت دارد.