به تازگی ، من در مورد آنچه که من آن را Paradox Lazy Genius نامیدم نوشتم ترکیبی عجیب از توانمندسازی و اضطراب که با استفاده از AI برای تقویت بهره وری و خلاقیت ما همراه است. این داستان مکالمه ای بزرگتر را برانگیخت ، که باعث شد من در مورد مرزهای تغییر هوش ، تلاش و مالکیت در عصر هوش مصنوعی فکر کنم. از دهه ۱۹۷۰ ، سندرم Impostor به عنوان این احساس تعریف شده است که موفقیت فرد حتی در مواجهه با اعتبار سنجی بیرونی ، غیرقابل تحمل است. افرادی که آن را تجربه می کنند نگران این هستند که دیگران را فریب داده اند …