در دنیای مدرن بیش از حد برنامه ریزی شده ، بسیاری از ما رابطه ناسالم با زمان برقرار کرده ایم. ما آنقدر به زمان در ساعت یا ساعت خود متصل شده ایم که آنچه را که روانشناسان شروع به تشخیص آن به عنوان اضطراب زمانی می دانند ، تجربه می کنیم یک اضطراب مداوم در مورد گذر زمان. این پیوست به زمان ساعت صرفاً یک مسئله برنامه ریزی نیست. این اساساً وضعیت روانشناختی ، در دسترس بودن عاطفی و ظرفیت اتصال را تغییر می دهد. شاید از همه مهمتر ، این امر می تواند از آنچه بسیاری از سنت های تعمق قلب باز می نامند جلوگیری …