با سعدی در گلستان : من گرسنه در برابرم سفرهٔ نان / همچون عَزَبم بر درِ حمّامِ زنان (+صدا)

درویش راهِ بیابان کرده بود و مانده و چیزی نخورده. یکی از آن میان به طریقِ ظرافت گفت: تو را هم چیزی بباید گفت. گفت: مرا چون دیگران فضل و ادبی نیست و چیزی نخوانده‌ام، به یک بیت از من قناعت کنید.