در بحبوحهی اشغال ایران در سالهای پایانی جنگ جهانی دوم، و در دورانی که احساس ناامنی و بیپناهی در میان مردم ایران موج میزد، قطعهای خلق شد که نهتنها تسکینی بر زخمهای آن روزگار شد، بلکه به نماد همبستگی و عشق به وطن در حافظهی تاریخی ملت ایران بدل گشت.