در عشق فداکاری و خویش هیچ انگاری در برابر محبوب نهفته است و این تنها در شرایطی می تواند رخ دهد که برای یار در مرتبه نخست شان انسانی قایل شویم. تا زمانی که زن بخشی از اموال شخصی، ضعیفه،کنیز و....تعریف می شد یا خون بس و غنیمت، ویا برای تداوم نسل، طبعا عشقورزی و هیچ شدن در برابر چنین وجودی نمی توانست واجد معنی باشد.