با سعدی در گلستان : به ذکرش هر چه بینی در خروش است / دلی داند در این معنی که گوش است (+صدا)
وقتی در سفر حجاز طایفهای جوانانِ صاحبدل همدمِ من بودند و همقدم؛ وقتها زمزمهای بکردندی و بیتی محقّقانه بگفتندی و عابدی در سَبیل، منکِر حالِ درویشان بود و بیخبر از دردِ ایشان.