سیاستگذاری بدون اتکا به پژوهشهای معتبر، به میدانی برای کشمکش منافع، آرزوها و امیال تحققنیافته تبدیل میشود؛ فرآیندی که در آن منافع عمومی معمولاً قربانی میشود. تا زمانی که از پذیرش واقعیت مبتنی بر پژوهش، امتناع میکنیم، هر کس از ظن خود یار مردم خواهد شد و جامعه، یا بیصدا میماند یا پرصدا میشود؛ و سیاستگذاری، همچنان در توهم پیش خواهد رفت.