از نظر تولستوی، جنگ چیزی جز جنایت سازمانیافته نیست. نه قهرمان دارد، نه منطق، و نه پیروزیِ حقیقی. او از زبان پیرمردی روستایی مینویسد که درباره جنگ چنین میگوید: «خدا به آنها عقل نداده. اگر عقل داشتند، میفهمیدند که کشتن همدیگر هنر نیست. هنر، آن است که کسی را زنده نگه داری.»