آپدیت نشده ایم !

احسان حضرتیفعال رسانه ایبا همه گیری ویروس کووید-19 و شروع تعطیلات اجباری و قرنطینه در اوایل اسفند ماه سال گذشته ، مسئله دورکاری و آموزش مجازی در کشور به طور کاملا جدی و رسمی‌انجام شد. مسئله ای که هر از گاهی دورادور توسط مقامات به آن پرداخته می‌شد و برخی موسسات آموزشی به طور محدود آن را انجام می‌دادند. اما از اسفند سال گذشته دیگر دوران آزمون و خطای آن پایان یافت و بخش مهمی‌از زندگی کارمندان ، معلمان و دیگر افراد جامعه شد. بیشترین کسانی که در این شرایط با فضای مجازی درگیر شده اند ، معلمان و دانش آموزان بوده اند. در این زمانه بسیاری از نوجوانان و جوانان ، به خوبی و شاید بسیار بهتر از دیگر افراد جامعه با فضای مجازی و راه‌های ارتباط مجازی آشنایی دارند. اینستاگرام،تلگرام و واتس آپ تنها بخش کوچکی از این فضای بزرگ هستند که همه مردم به خوبی می‌دانند و می‌شناسند. اما زمانی که فرزندانمان به پای بازی‌های اینترنتی می‌نشینند ، با بخش‌های دیگر آشنا میشوند که شاید امثال من و شما به این راحتی نمیتوانند با آن آشنا شوند و درکی از حجم آن نداریم.معلمان محترم در طول تمام سال‌های خدمت خود ، شرایطی همچون این پنچ ماه گذشته را تجربه نکرده اند.آموزش مجازی ، ایجاد گروهای واتساپ، اسکای روم و.... همه و همه معلمانی با سن زیاد را مجبور کرد تا با این فضای ناآشنا ، به خوبی آشنا شده و درگیر شوند. از معلمی‌که چندان درگیر فضای مجازی نبوده و جز گاهی اوقات که از پیام رسان‌ها استفاده میکرده است درگیری دیگری با این فضا نداشته ، نمیتوان انتظار داشت که یک شبه تمام فنون این شرایط را فرا بگیرد و کلاس مجازی بی نقص را برگزار کند.تعلل آموزش و پرورش در بحث آموزش آنلاین در سال‌های گذشته ، از مهمترین آسیب‌های این دوره است.معلمانی با سن بالا که در کلاس درس نمیتوانستند با نوجوانان و جوانان ارتباط برقرار کنند و تفکراتشان ، تفکراتی مکتب خانه ای و خشک است ، هیچگاه در این زمانه نمیتوانند در فضای مجازی باعث پیشرفت دانش آموزان بشوند. حتی در بسیاری از موارد به علت عدم آشنایی با فضای مجازی ، مورد تمسخر شاگردان خود و دانش آموزان قرار گرفته اند.تعلل آموزش و پرورش در جذب معلمان جوان که بتوانند به خوبی شاگردان خود را درک کنند و فضای مجازی را بشناسند،دیگر آسیب جدی جامعه ایرانی است. جامعه ای که در آن نوجوانان و جوانان به علت گست