بحران اقلیم جهانی

آفتاب یزد - رضا بهکام: «گرتا تونبرگ» نوجوان سوئدی که به خورشید حقیقت در گستره زمین بدل می‌شود تا نور حقیقت را بر تاریکای آن بتاباند. مستند «من گرتا هستم» در ذات خود نقدی صریح و تهاجمی بر سیاست‌های کورکورانه حکام کشورهای صنعتی است.سوال محوری مطرح شده در اولین پلان این طور روایت می‌شود: واشکافی افزایش گرمای زمین؟ در مورد آن چه می‌دانید؟ آیا تا کنون در برنامه‌های تلویزیونی به نقد صریح آن بدون جهت گیری‌های منفعت طلبانه پرداخته شده است؟ سیاستمداران و دولتمردان کشورهای جهان درباره اهمیت این موضوع چه می‌دانند؟«ناتان گرسمن - «Natha- Grossmanمستندساز، اثرش به ظاهر افشاگری محافظه کارانه در جهت برملا کردن حقه‌های کلان جهانی در امتداد صنایع پول‌سازی و چپاول‌های اقتصادی جلوه می‌کند.پلان افتتاحیه Greta Thunberg ماجراجو را در قایقی با لنز فیلتر شده کروی که از یک پیشروی در دریا آغاز می‌شود نشان می‌دهد. بر اساس روایتش، تجربیات چند ماه گذشته او، یک رویای بد در قالب فیلمی تجسم می‌شود که در سکانس‌های بعدی به تحلیل آن می‌پردازد.سوال بنیادین اولیه را به گونه‌ای تعمدانه، کنایی و منحط پاسخ می‌دهد: چند درجه گرم شدن کره زمین برای کانادایی‌ها یا روس‌ها بد نیست و دو برابر شدن دی اکسید کربن در هوا به رشد گیاهان در کشاورزی و جنگلداری کمک می‌کند. اما قضیه فراتر از این ساده انگاری هاست که به کشف زوایای پنهان آن مشغول می‌شود.زمین به مثابه اُبژه میدانی و مصرفی و شاخص‌های نیروی انسانی نابخرد بسان سوژه‌های مصرف گرا در نظر گرفته شده‌اند تا کماکان پیکان تیز حملاتش را به بشریت تکنولوژی زده معطوف کند.گسترش وسیع مطالعات فرهنگی در سه دهه اخیر در بطن مباحثاتی که میان مدرنیسم و پست مدرنیسم در گرفته، باعث شده است که زندگی روزمره به عنوان مقوله‌ای در خور اهمیت قلمداد شود. با توسعه مصرف ‌گرایی و تبلیغات که هر دو زندگی روزمره را هدف قرار داده ‌اند، مطالعات نقادانه فلسفی و جامعه شناختی زندگی روزمره، به وظیفه مهم متفکران انتقادی بدل شده است و آنان به طرق مختلف این وظیفه را انجام داده‌اند. از «رولان باروت» گرفته تا «تئودور آدورنو» و «هانری لفور» و «یورگن هابرماس» هر یک از منظری، زندگی روزمره را موشکافانه بررسی کرده ‌اند، اگر وظیفه تفکر انتقادی را دستیابی به امر انضمامی متصور شویم، حرکت از سوژه ‌گرایی دکارتی به زیست