گندم، ستون فقرات امنیت غذایی ایران، در آستانه یکی از پرریسکترین سالهای خود قرار گرفته است. کاهش بارندگی در مناطق دیمخیز، افزایش افسارگسیخته هزینههای تولید و تعلل مزمن در اجرای سیاستهای جایگزین، زنجیره تولید این کالای راهبردی را به نقطه شکنندهای رسانده و شاید کشت فراسرزمینی راهحلی برای گذر از این مقطع زمانی باشد. گندم در ایران صرفاً یک محصول زراعی نیست، بلکه شاخصی از ثبات اقتصادی و اجتماعی است. هرگونه اختلال در تولید یا تأمین آن، مستقیماً به سفره خانوار و به طور غیرمستقیم به بودجه دولت و ذخایر …