یادداشت ابراهیم افشار درباره فردوسی‌پور: پسرهاتان را دست او بسپارید

من اگر دختر بودم قسم می‌خورم که هرگز زنش نمی‌شدم. یعنی با وجود 1353 سکه که سال تولدش باشد بله را به عاقد نمی‌گفتم. آدمی که هفته‌ای سه روز با بچه‌های تیم رسانه‌ها و نود، برود فوتبال سالنی و بقیه عمرش را هم از تلویزیون، فوتبال زنده و مُرده ببیند و هر فوتبالی را هم که ندید، بدهد برایش ضبط کنند که از دست ندهد، به جان خودم زن‌دادنی نیست! چنین بشری باید تا ابد عزب‌اوغلی بماند و با زنی به‌نام «الهه فوتبال» ازدواج کند که او را به‌خاطر اینهمه وفاداری نسبت به چمن‌ها، ببخشد و به حال خود رها کند. مطمئنم که از بین میلیاردها زن فقط این الهه فوتبال بود که می‌توانست یک عمر به پایش پیر شود و آخ نگوید. تنها و تنها، الهه اکبیری و افیونی فوتبال که آدمی را تا جان در بدن دارد تنها نمی‌گذارد.