این بدعت ناصواب!

هاد دولت در ایران یک هویت مشترک دارد. به این معنی که همه‌ی اجزای دولت، اعم از وزارتخانه‌ها و سازمان‌ها «ماموریت»های جداگانه‌ای دارند، اما «مسئولیت» آنان در قبال مجلس، مردم و دیگر نهادهای نظارتی یکسان است. درست مانند یک ارکستر که همه نوازندگان آن باهم و درکنار هم تعریف می‌شوند و نوایی که شنیده می‌شود، محصول نوازندگی هماهنگ همه نوازنده‌ها است. تک‌نوازی یا جداسری یک نوازنده کل ارکستر را نابود می‌کند تا جایی که دیگر نمی‌توان آن را ارکستر خواند. در دولت هم تک‌نوازی