کمآبی در ایران، صرفا یک پدیده طبیعی یا محدود به کاهش بارشها نیست؛ با پدیدهای پیچیده مواجه هستیم که همزمان ریشه در تغییرات اقلیمی، حکمرانی آبی، ساختار کشاورزی، جانمایی صنایع، و حتی الگوهای مصرف در سطح خانوار دارد. آنچه امروز در بسیاری از نقاط کشور به شکل فرونشست زمین، خشکسالی مزمن، افت سفرههای زیرزمینی یا کاهش دسترسی به آب شرب خود را نشان میدهد، نتیجه سالها تجمیع تصمیمگیریهای بخشی و گاه ناهماهنگ است.