فهم معمول ما از پدیده «استعمار» همواره با تصویری از بردگان زجرکشیده و سربازانی چکمهپوش و شلاقی در دستان آنها درهمتنیده است. روایتهای عمومی از استعمار حاکی از ملتهایی هستند که صرفا به خاطر بهرهمندی از فناوریهای نظامی برتر، سرمایههای انسانی و اقتصادی ملل دیگر را دزدیدند و به کشورهای خود بردند و علاوه بر نگونبخت کردن ملتهای استعمارشده، توسعه خود را ممکن کردند.