رانت و رانتجویی بهدرستی امری مذموم و نامولد تلقی میشود. ادبیات اقتصاد توسعه عموما رانتجویی را فعالیتی نامولد و بعضا مخرب معرفی میکند که به مخدوششدن انگیزهها، تخصیص نادرست منابع و تامین منافع گروههای خاص به قیمت زیان عامه مردم منجر میشود، بااینحال کریستین نگوک نگو، استاد اقتصاددانشگاه باکنل، در کتابی درباره اقتصاد سیاسی صنعتیسازی ویتنام توضیح میدهد که در غیاب بهینه اول، شیوههای خاصی از رانتجویی میتواند بهعنوان بهینه دوم دستیابی به توسعه موردتوجه قرار بگیرد.