تا همین چند سال پیش، به نظر میرسید ولادیمیر پوتین، رئیسجمهور روسیه پس از دههها کاهش نفوذ مسکو در خاورمیانه، این نفوذ را دوباره تثبیت کردهاست. همزمان با تعمیق روابط پوتین با متحدان دیرینه خاورمیانهایاش مانند ایران و سوریه و درعینحال تقویت روابط صمیمانهتر با اسرائیل و پادشاهیهای عرب، به نظر میرسید واقعگرایی عملگرایانه او جایگزین راحتتری باشد برای آنچه بسیاری از کشورهای منطقه تعهد سادهلوحانه و بیثبات کننده ایالاتمتحده بهترویج دموکراسی میدانستند. این استراتژی به روسیه اجازه داد تا به …