شاخصهای مرتبط با سرمایه انسانی نشان میدهد که اگرچه بعد از انقلاب تعداد تحصیلکردههای دانشگاهی افزایش یافته، اما سیستم حکمرانی در بهکارگیری این افراد در سمتهای کلیدی و حتی بدنه کارشناسی کشور، موفق عمل نکرده است. بسیاری از تحصیلکردههای دانشگاههای درجهیک کشور، به مهاجرت میاندیشند و گروهی که قصد ماندن در کشور را دارند، معمولا بهدلیل وجود گزینشهای سفت و سخت نهادهای دولتی و شرایط خاص کار در آنها، علاقه کمتری به پیوستن به نهادهای دولتی نشان میدهند.