درک مفهوم توسعه در ایران، بهویژه در یکقرن گذشته، بیش از آنکه مبتنی بر توازن و پایداری باشد، همواره متاثر از نگاه کوتاهمدت به رشد اقتصادی و بازسازی سریع بوده است. از استقرار صنایع آببر در فلات مرکزی ایران از پیش از انقلاب اسلامی تا سدسازیهای گسترده و گسترش صنایع در دهههای پس از آن، توسعه در ایران عمدتا بیاعتنا به ظرفیتهای زیستمحیطی و پایداری منابع طبیعی دنبال شده است. حاصل این مسیر، بحرانهای گستردهای در حوزه محیطزیست و منابع طبیعی است که امروزه دیگر نه یک مساله جانبی، …