به گفته کارشناسان ساختار حکمرانی اقتصادی کشور ایران بهطور کلی مبتنی بر رویکردی توزیعمحور شکل گرفته است؛ به این معنا که تمرکز اصلی دولتها بر تخصیص و توزیع منابع طبیعی ملی، بهویژه درآمدهای حاصل از صادرات نفت و گاز، بهجای تولید و ایجاد زیرساختهای پایدار بوده است.