همین اول مطلب بنویسیم که ما هم مثل خیلی از مردم ایران عادل فردوسیپور را دوست داریم، صحت و سلامت او را در سالهای طولانی کارش ستایش میکنیم و کوچ اجباریاش از صداوسیما را هم تصمیمی غیرمنصفانه دانستهایم که بارها بابتش مدیران سازمان را نقد کردهایم؛ آنقدر که از شماره خارج است. با همه اینها اما، پرسش اینجاست که سالها بعد از خروج از تلویزیون، آیا عادل از نقطهای که در آن ایستاده رضایت دارد؟ آیا این همه آن کاری است که برنامهساز باهوش و خوشذوق دو دهه گذشته میتوانست انجام بدهد؟ بعید میدانیم.