زیرساختهای حملونقل، ستون فقرات توسعه اقتصادی، افزایش بهرهوری ملی و رفاه اجتماعی هستند. در کشورهای در حال توسعه، سرمایهگذاری در زیرساختها نهتنها یک اقدام عمرانی، بلکه ابزار اصلی شکلدهی به ساختار رشد اقتصادی و عدالت منطقهای بهشمار میآید. با این حال، طی دو دهه اخیر در ایران، نرخ سرمایهگذاری در زیرساختهای حملونقل بهشدت کاهش یافته و در برخی دورهها حتی پایینتر از نرخ استهلاک داراییهای موجود بوده است.