حمل‌ونقل بدون سند بالادست

مدل توسعه حمل‌ونقل در ایران با توسعه پایدار فاصله زیادی دارد. مروری بر تاریخچه و فرآیندهایی که قرار است به تکمیل طرح جامع حمل‌ونقل که سند اصلی توسعه پایدار حمل‌ونقل در ایران محسوب می‌شود منجر شود، نشان می‌دهد که این طرح حدود یک‌دهه است که در پیچ‌وخم مطالعه و تکمیل مانده است. محتوای سند آمایش سرزمین نیز عملا منهای حمل‌ونقل تنظیم شده است و در نتیجه پروژه‌های حمل‌ونقلی در کشور به صورت پراکنده و جزیره‏‌ای تعریف می‌شوند. در این شرایط نه فقط پایداری، بلکه یکپارچگی حمل‌ونقل نیز امری دشوار است.