کشاورزی در سال ۱۴۰۳ با وجود تداوم محدودیتهای منابع آبی، پیری جمعیت بهرهبرداران و چالشهای ساختاری، همچنان جایگاه خود را حفظ کرده است. آمارهای منتشرشده از سوی مرکز آمار ایران نشان میدهد که مجموع اراضی کشاورزی به بیش از ۱۷میلیون و ۳۷۹ هزار هکتار رسیده و تولید محصولات اساسی همچون گندم و جو روندی نسبتا پایدار داشته است، اما در دل همین ارقام نشانههای نگرانکنندهای از فرسایش منابع، خرد شدن اراضی و کندی در نوسازی فناوریهای کشاورزی به چشم میخورد.