بوروکراسی در ایران که روزی میتوانست ابزار تحقق دولت مدرن باشد، به یک (قفس آهنین) بدل شده که توسعه اقتصادی و سیاسی کشور را مهار میکند. این نظام، در ظاهر نسخهای ناکارآمد از مدل ایدهآل وبری (ساختاری عقلانی و قانونمحور) است؛ اما در باطن، ساختاری منسجم و کارآمد برای تحقق کارویژه اصلی خود، یعنی توزیع رانت در یک اقتصاد نفتی است.